No ale okej, powiedzmy, że jest to piwo dla meneli ażeby mogli się szybko i tanio nażłopać. Ale czy nasze koncerniaki są tanie jeżeli patrzeć na ich jakość? Według mnie nie. 

Tutaj wracamy do Fortuny Śliwkowej za, bagatela, prawie 4zł (osobiście uważam, że nie jest to dużo jak za piwo, no ale właśnie musi to być PIWO). Po pierwsze po co robić tanie piwo o smaku jakimkolwiek? Nie wiem. Chowam się w piwnicy i otwieram butelkę, nalewa się nawet ładnie, kolorek rubinowy. Piana z początku wydaje się super ale po chwili redukuje się do prawie zera. Zapach jakiś taki dziwny, niby palone słody ale jakieś takie... przemoknięte. Pijemy. Baaardzo dziwnie smakuje. Jest ta palona słodowość ale przyćmiewa ją ta niby śliwka. Znam ten smak... po trzecim łyku już jestem pewien. To taka śliwka co leżała już trochę w trawie i zaczęły nad nią latać muszki. Oj bardzo to jest nieprzyjemne, męczę się strasznie i pije powoli. Po ogrzaniu jest jeszcze gorzej, zaczyna jechać stęchlizną. Zgniła śliwka pozostaje na języku... fuuuj. Jedyny plus jest taki, że dzięki słodowi jest to w jakiejś mierze piwo a nie napój piwny. Zapomnijcie jednak o jakiejkolwiek goryczy.